Op bezoek in Tanzania – Annette Klijnsma, November 2014

Gezinshuis:

Natuurlijk ben ik zo vaak mogelijk bij de kinderen in het gezinshuis geweest. We hebben samen veel lol gehad! Ze genieten van de meegebrachte spellen zoals twister, regenwormen, qwirkle en yahtzee. Maar ook de puzzels en tekenmaterialen zijn favoriet.

De jongens keken enorm uit naar het beloofde dagje uit. We zijn heel blij dat we een fondsdonatie kregen om heerlijk te zwemmen en te eten.
De eerste uitdaging is: hoe krijg je die kids veilig op de plaats van bestemming? Dat valt in Dar es Salaam niet altijd mee zeg! Mathew had flink z’n best gedaan om voor een redelijke prijs een taxibusje te krijgen. Dat was super!
Uitdaging nummer twee: je gaat met 10 kids die niet kunnen zwemmen, naar een zwembad. De vrouwelijke leiding gaat sowieso het water niet in en Mathew had koorts. Ik besloot om steeds met 2 kinderen het water in te gaan en te gaan testen hoe ze zich zouden gedragen in het ondiepe. Nou…dat ging prima! En wat luisteren ze goed naar de instructies!! Zo konden ze al snel alle 10 het water in. Lekker springen en spartelen. Balspellen doen en zelfs al een beetje onder water zwemmen. Ze hebben enorm genoten!

Het eten bij het zwembad was een soort avontuur op zich. De kids hebben nog nooit in hun leven “eten gekozen’. Het leek me dus mooi om ze zelf hun menu te laten kiezen, want we zaten in een Pakistaanse club met “buitenlandse” invloeden.
Je had hun verbaasde en blijde gezichten moeten zien! Beef, chicken or fish????? Waauuww…
Ze kregen een prachtig opgemaakt bord met eten voor hun neus. Toch vroegen enkele kinderen zich bezorgd af waar hun kip was. De reepjes kip in de saus…dat werd niet herkend als “kip”. Simpelweg omdat ze dat nog nooit hadden gezien!
Ik zag de kinderen voor het eerst met bestek eten…….zo dat waren even een paar persoonlijke pretjes van mij!

Huisbezoeken:

Een belangrijk onderdeel van dit werkbezoek was het maken van huisbezoeken. Net als in mei 2014, wilde ik bij de kinderen thuis op bezoek gaan. Bij hun (pleeg)moeder of andere contactpersoon. De kinderen vinden het erg fijn om op bezoek te gaan en zijn vooral erg blij hun zusjes/broertjes even te zien.
We besteden veel aandacht aan de voorbereiding van deze bezoeken. De kinderen weten wat we gaan doen. Ze mogen hun wensen bekend maken en wij houden daar rekening mee. De Pinkstergemeente in Doetinchem heeft sieraden meegegeven die voor een groep tieners bestemd waren. Omdat er enorm veel was gegeven, konden de kinderen mee-profiteren: ze mochten een ketting en een armband uitkiezen om aan hun moeder te geven.

En dan gaan we samen met een medewerker van Social Welfare op pad. We kopen eten in omdat het om zeer arme gezinnen gaat. Opnieuw schrok ik van het feit dat bij sommige gezinnen het eten op was en men honger had.

Stichting Tan-kids neemt de thuissituatie van deze kinderen serieus en daarom zijn we opnieuw in gesprek gegaan met de (pleeg)moeders over hun economische- en sociale gezinssituatie. Hoe functioneert het gezin? Hoe is het onrecht en het leed inmiddels verwerkt? Waar liggen de talenten en krachten? Hoe kan de kerk, de overheid, de buurt meehelpen? Wat betekent gezinshereniging voor hen?
Deze huisbezoeken hebben ertoe geleid dat we in 2015 een nieuw project gaan opstarten, waarbij sociaal-economische hulp aan de moeders en kinderen wordt gegeven. Binnenkort vertellen we er meer over.

Kindercoach trainingen:
Er blijkt een enorme behoefte te zijn aan onze trainingen. Deze trainingen zijn bestemd voor verzorgers en onderwijzers, eigenlijk iedereen die met kinderen werkt. De training informeert over de sociale en emotionele ontwikkeling van het kind en hoe je kinderen daarbij creatief kunt begeleiden. Tijdens mijn netwerkbezoeken kreeg ik maar liefst 5 nieuwe verzoeken voor kindercoach trainingen! Wordt vervolgd….

De medewerkers die ik in november ging trainen moesten soms behoorlijke offers brengen om erbij te kunnen zijn. Maar ze waren geïnteresseerd en er werd veel nieuws ontdekt. Doordat ze casussen inbrachten kon meteen de vertaalslag naar de praktijk gemaakt worden. De organisatie Kidzcare, waar ik 3 dagen verbleef, had mij ook in de klassen van hun preschool uitgenodigd om praktijkles te geven. We hebben erg genoten met elkaar.

Nieuwe energie:

Ik ben heel dankbaar met 6 interessante ontmoetingen die ik heb gehad met organisaties die zich inzetten voor kinderen in de knel. We kunnen in 2015 een hoop voordeel behalen met het helpen, leren en inspireren van elkaar! Zo leerde ik van deze mensen hoe zij met bepaalde moeilijkheden omgaan. Moeilijkheden waar ik in ons eerste jaar als stichting ook tegenaan was gelopen.

Eén van deze interessante ontmoetingen gaat over de Give Back Foundation:

In de overvolle weeshuizen van Kinondoni (een wijk in Dar es Salaam) zijn een groep jonge professionals actief. Zij willen hun tijd en talenten inzetten voor deze weeskinderen. Het bestaan van deze weeshuizen is een realiteit waar deze organisatie niet direct een oplossing voor heeft. Maar hun hart gaat uit naar de kinderen.
Ze willen zo min mogelijk met geld te maken hebben, want zo zeggen ze “ons land is corrupt en ziek geworden van geld. Wij streven ernaar om bij deze kinderen een positieve mindset op gang te brengen. We willen hen helpen hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen. Wij geven die van ons aan hen en zijn hun rolmodel. ”

Dat was voor mijn nieuwsgierige aard reden genoeg om hen beter te leren kennen. En hoe kun je elkaar beter leren kennen dan door een activiteit voor de weeskinderen op touw te zetten? Zo gezegd zo gedaan!

Samen met 3 medewerkers van de Give Back Foundation ben ik heerlijk aan de slag geweest met een poppenspel en een toneelwedstrijdje voor ruim 40 weeskinderen. Ik kon nog 5 voedselpakketten en wat spelletjes geven.
Ze wilden dolgraag mijn 2 zelfgemaakte muppetpoppen hebben. Niet alleen om te gebruiken bij de kinderen, maar ook om filmpjes te maken van de stukken die ze gaan spelen. Ze waren zo geïnspireerd en bemoedigd door mij, zo vertelden ze. Mijn antwoord was simpel: “ooo..echt? ik kreeg juist zoveel energie en inzichten van jullie!”. 

Tot slot, mochten de kinderen hun eigen ketting of armband uitkiezen. Het thema van onze middag in het weeshuis was “je bent kostbaar, er is niemand zoals jij”.