Afscheid nemen

Ineens is het alweer tijd voor mijn laatste bericht vanuit Tanzania, de zes maanden in Dar es Salaam zijn omgevlogen! Deze week staat dan ook in het teken van alles voor het laatst doen en afscheid nemen. Het is wel een mooi moment om te vertrekken, want alle tien de moeders hebben hun eerste, kleine lening (‘boost the family’) terug betaald! Ook hebben we de afgelopen weken de laatste paar moeders thuis bezocht, waardoor we nu van alle gezinnen een goed beeld hebben gekregen. De komende maanden zullen er nog follow-up huisbezoeken zijn, ook gericht op de business van de moeders.

Gedurende een indrukwekkend huisbezoek ter kennismaking bij een nieuwe moeder, werd ik opnieuw geraakt door de situatie van de gezinnen die deelnemen aan het project. Deze alleenstaande moeder met twee kinderen is HIV positief, haar man heeft haar verlaten en is er met het geld vandoor gegaan. Ze heeft geen vast inkomen, verdient soms iets bij in een haarsalon. Het meest schokkende was dat de kinderen maar liefst drie uur moeten lopen om hun school te bereiken. Onvoorstelbaar! Er is namelijk geen geld voor transport, maar ook niet om de kinderen over te laten schrijven naar een nieuwe school dichterbij. De kinderen zijn uiteraard moe als ze op school aankomen, vallen soms in slaap tijdens de les. Als het regent, gaan ze helemaal niet naar school. De jongste dochter zit inmiddels een klas lager dan vorig jaar, vanwege haar tegenvallende schoolresultaten. Het meest pijnlijke was om te horen dat deze moeder er helemaal alleen voor staat, ze heeft niemand die haar (onder)steunt. Het bevestigde voor mij de behoefte aan de hulp die NGO Hope for the future biedt. Niet alleen financieel, maar ook doordat de moeders elkaar tot steun zijn.

In de tussentijd zijn we verder bezig geweest met een nieuw jongetje van buiten het project richting onderwijs te krijgen. Hopelijk kan hij in januari van start gaan! Een aantal van de kinderen uit het project gaan vanaf januari naar een privéschool, daar hebben ze deze week hun interviews voor. En we zijn in contact gekomen met een ander jongetje en zijn grootouders. Zijn benen zijn sinds zijn geboorte verlamd en nu hij groter wordt, is het steeds lastiger hem rond te dragen. Hij heeft een rolstoel nodig om straks naar de basisschool te kunnen gaan.

Namens Tan-kids heb ik ook nog een werkbezoek gebracht aan een weeshuis in Ikwiriri, zo’n 2,5 uur rijden vanaf Dar es Salaam. Ik was positief verrast door wat ik daar aantrof, er werd goede zorg geboden aan de kinderen die er wonen. Dat is helaas lang niet altijd het geval in weeshuizen in Tanzania. Het was interessant en leerzaam om met de eigenaresse van het weeshuis van gedachten te wisselen rondom alternatieve zorg voor kinderen (wanneer beide ouders daar niet toe in staat zijn) en hoe de familie hierbij betrokken kan worden.

De directeur en secretaresse van de NGO zullen vanaf volgende week Engelse les en computerles gaan volgen en zo hun kennis en vaardigheden verder uitbreiden. Mijn tijd hier zit erop, ik neem deze week afscheid van de vrijwilligers van de NGO en de moeders die deelnemen aan het project. Ik kan terug kijken op een mooie en leerzame tijd in Tanzania!