KLEINTJES WORDEN GROOT!

een verhaal van Annette Klijnsma

In januari 2019 zal de helft van onze sponsorkinderen op de middelbare school zitten!
Als stichting Tan-kids zijn we dan bijna 5 jaar actief bezig in Dar es Salaam. Wat is het gaaf om te zien dat de kinderen die wij helpen, hun nationale examen halen en klaar zijn met de basisschool!
In Nederland kennen we de “musical in groep 8”. In Tanzania is er een andere traditionele afsluiting: de “graduation” .

Ook de tieners in Tanzania vinden het helemaal geweldig om de grote stap naar de middelbare school te maken. Tenminste….ze willen dat heel graag! Het is voor hen helaas niet zo vanzelfsprekend als hier in Nederland. Lees maar…

Allereerst is er geen vrije keus over de middelbare school waar je naar toe gaat. Ook de leerkrachten en de ouders hebben daar geen invloed op. De overheid beslist naar welke school je zult gaan. En die school kan zomaar een heel eind uit de buurt zijn! Reizen over de onveilige wegen is een risico, bovendien kost het een hoop tijd en energie!
De laatste jaren heeft de Tanzaniaanse overheid er veel aan gedaan om nieuwe scholen te bouwen. In het kader van de milleniumdoelen is dat een mooie stap. Alleen hebben de jongeren er op dit moment nog niet zoveel aan. Want op deze scholen zijn nog onvoldoende leerkrachten, er is meestal geen elektriciteit, er is geen eten en er zijn nauwelijks schoolspullen. De feiten wijzen uit dat de leerprestaties op deze scholen slecht zijn.

Wat we zien is dat veel kinderen tussen wal en schip vallen. Ze halen hun examens niet, belanden op straat, met alle gevolgen van dien.
Wij kunnen eigenlijk maar één ding doen: de overheidsschool laten voor wat het is en kiezen voor een goede privéschool! Een school met kwaliteitsonderwijs!

In april 2018 was ik met collega Wein op bezoek bij zo’n middelbare school. Het is het eerste jaar dat we met deze school samenwerken en ik was benieuwd om met eigen ogen te zien waar onze drie brugpiepers in januari terecht waren gekomen.

Vanuit mijn overtuiging dat ik graag zie dat kinderen opgroeien in een gezin, irriteren de kostscholen mij altijd een beetje. Ook op deze school is het zo dat de jongeren niet meer thuis blijven wonen en daar had ik dan ook direct wat vragen over.

Het hoofd van de school vertelt: “we zijn nu een boardingschool, maar 10 jaar geleden zijn we begonnen als een dagschool. We zagen toen dat het erg moeilijk was voor de jongeren om hun examens te halen. Onderweg van huis naar school werden ze negatief beïnvloed door de vele straatjongeren die roken of drugs gebruiken. We zagen veel tienermeisjes zwanger worden en van school verdwijnen. Naast de nodige voorlichting en counseling die we zijn gaan geven, hebben we toen ook besloten dat we uitsluitend als boardingschool verder wilden gaan. En daar hebben we nog geen moment spijt van! We zijn inmiddels een unieke school geworden waar de leerlingen opvallend hoog scoren. Het lukt ons ook goed om kinderen met lage schoolprestaties op een hoger niveau te brengen!

De leerlingen blijven dus na de lessen op het terrein van de school. Er zijn leerkrachten voor huiswerkbegeleiding, leerkrachten die helpen als je ergens mee zit, er is ruimte voor recreatie en sport en in het weekend gaat de TV een poosje aan. We zijn een christelijke school en hanteren bijbelse normen en waarden die een positieve invloed hebben op het gedrag en het denken van de jongeren. Op vrijdag is er voor onze moslimjongeren ook een samenkomst. Hiermee geven we ruimte aan zowel jongeren uit christelijke als uit moslim gezinnen. En dat functioneert hier prima!” aldus het hoofd van de school.

De leerlingen zijn in juni en december een maand thuis en tussendoor zijn er nog enkele korte vakanties. Het is in Tanzania een voorrecht als je op een boardingschool zit. Het is bijna een toverwoord voor “ik ga mijn diploma halen”. En ja…ik zie ook wel dat deze school veel te bieden heeft. En ik zie het verschil bij de jongeren die dit niet hebben…jongeren die leeg en passief rondhangen in de zandstraatjes omdat ze het niet hebben gered op de andere school.

In het afgelopen jaar mocht ik zien dat deze drie brugpiepers gelukkig zijn en zich goed ontwikkelen. Ook zijn ze enthousiast en trots op hun school!

De schoolkosten, de kleding en toiletspullen, de boeken en het eten…..het kost zo’n € 100,- per kind per maand. Er ligt een uitdaging op onze tafel om ons niet te laten leiden door het prijskaartje.
We gáán ervoor dat onze sponsorkinderen in 2019 allemaal naar school kunnen. En dan natuurlijk naar een school die we voor onszelf ook zouden willen: een goede, veilige en leuke school!