Ik kan (n)iets!

Binnen de psychosociale support voor families en kinderen, weigeren we te geloven dat iemand iets niet kan. En dat is wel even een dingetje voor bijvoorbeeld de (analfabeten) ouders die beweren “dat zij niets weten en niets kunnen”.

We zijn we onder de indruk van ons lokale team dat iedereen en elke situatie benadert vanuit positieve bekrachtiging. Die mentaliteit vind je in alles terug.

In januari was er een nieuwe training voor families op het platteland. Daarin wordt psychosociale support gecombineerd met training over het opzetten van inkomen genererende activiteiten. Op de eerste dag van de training wordt er alleen maar gesproken over ‘Waar kom je vandaan? Wie ben je en wat kun je?’ Aan de hand van methode “Tree of Life” gaat iedereen zijn eigen levensboom tekenen. De meeste ouders hebben nog nooit een pen of potlood vastgehouden en riepen uit dat zij dit echt niet kunnen. Het lokale team heeft hen geholpen om deze drempel over te gaan en bleef stellig verkondigen dat iedereen iets kan en dat je vaak meer kunt dan je denkt. Het mooie is dat aan het eind van de dag de levensbomen werden opgehangen en iedereen erg trots was.

Door deze metafoor te gebruiken en ook door rollenspellen in te zetten, leerden deelnemers hoe ze persoonlijke uitdagingen kunnen overwinnen. Hierdoor kregen ze meer inspiratie en vertrouwen, om te gaan nadenken over een nieuwe Inkomen Genererende Activiteit. Tijdens de laatste trainingsdagen is er veel nieuws geleerd over ondernemerschap. Er is nagedacht over sterke en zwakke kanten, de kansen en de bedreigingen.

Doordat de ouders eerst positief naar zichzelf leren kijken hebben ze meer vertrouwen. En daarmee meer kans op succes. Ze gaan ervaren dat ze het echt zelf kunnen. Als iets niet lukt, worden ze ondersteund en uitgedaagd om te kijken naar wat wel kan werken. Het zijn die kleine veranderingen die op de lange termijn het verschil maken.

Terwijl de ouders deze training ontvangen, gaan hun kinderen voor het eerst naar school. Het heeft wel wat voeten in de aarde om de ouders zover te krijgen dat hun kinderen onderwijs mogen volgen. In hun dagelijkse strijd om te overleven zijn de handen van hun kinderen hard nodig om water te halen, de was te doen of voor de kippen te zorgen.

Het raakt ons diep om te zien hoe deze ouders en hun kinderen hun schaamte beetje bij beetje overwinnen. Ze staan ervoor open om op een heel andere manier naar zichzelf en hun mogelijkheden te kijken. Hadden ze ooit kunnen bedenken dat hun kinderen zouden leren lezen en schrijven? Of dat zij deze training zouden krijgen?

(met dank aan de bijdrage van Petra van Eldik, bij het schrijven van dit artikel. Wilt u meer weten over onze familiegerichte aanpak in Tanzania, bel of mail dan met Annette Klijnsma. 06 3728 9585 –  annette@tan-kids.com )