Op bezoek bij de Logos Hope

6 februari 2016, een verslag van Annette Klijnsma

Het enorme schip “Logos Hope” van OM, ligt enkele weken in de haven van Dar es Salaam. OM en Tan-kids zagen dit als een prachtige kans om de vrouwen en kinderen van de Upendo Group uit te nodigen op het schip. Met name voor dit arme deel van de locale bevolking willen OM en Tan-kids zich graag inzetten.
De “Family Fun day” op zaterdag 6 februari leek het meest geschikt voor een bezoek. Wat geweldig dat de Pinkstergemeente in Doetinchem bereidt was om de kosten van deze dag te betalen!

Een dag van te voren ging ik met collega Wein en kapitein Dirk voor alle kinderen een mooie kinderbijbel uitkiezen, zodat deze vooraf klaargelegd konden worden.

Na een periode van 7 maanden zou ik op 6 februari alle moeders en kinderen weer gaan ontmoeten. Dat waren blijde momenten! Terwijl we de bus instappen zie ik dat iedereen z’n mooiste kleren heeft aangedaan.

De busrit gaf ons veel tijd om bij te praten en zoals men daar gewend is, elkaars handen vast te pakken. ’s Morgens voordat we vertrokken had Wein chapati’s laten bakken en ik zag hoe heerlijk iedereen het vond om deze verse pannenkoeken te krijgen, samen met wat andere traktaties. Toen we aankwamen bij het enorme schip was het heel stil in de bus, iedereen keek z’n ogen uit!

We liepen de theaterzaal van het schip binnen. Wat was iedereen opgewonden en blij! In de theaterzaal volgden we een gevarieerd programma met dans, film, kwissen en spellen.

Het thema “familie” raakte ons natuurlijk wel! Daar zaten we dan; allemaal vrouwen die hun man hebben verloren en kinderen die één of beide ouders zijn verloren. Men heeft grote verliezen geleden die ook nog eens dramatische materiële gevolgen hebben.
Terwijl het belang van “een familie hebben’ steeds meer werd onderstreept, gebeurde er iets in onze groep. Terwijl de gezinnen in de zaal werden uitgedaagd om mee te doen met allerlei kwisjes of spelletjes, stonden ineens enkele kinderen en vrijwilligers op. Ze zeiden: “hé, wij zijn toch één grote familie? Wij horen toch bij elkaar? Wij zorgen toch voor elkaar?” Ik zei: “JA, DAT VIND IK OOK, WIJ ZIJN ÉÉN GROTE FAMILIE!”
En zo kwam het dat men elkaar aanmoedigde om als familie naar voren te gaan en mee te gaan doen met het touwtrekken. Dit was een heel bijzonder moment, waar we onszelf voor het eerst presenteerden als “familie”. We waren “gewoon een grote familie met een hoop vaders/ooms, moeders/tante’s en hun kinderen”.
Ik ken een aantal van de kinderen sinds 2 jaar en ik heb nog nooit deze blijde uitdrukking op hun gezichten gezien. Zó belangrijk is het (gevoel) om bij een familie te horen!
Tijdens het theaterprogramma werd duidelijk gemaakt dat God een Vader is die voor ons zorgt en die er altijd is. Dat Hij vol liefde is voor weduwen en weeskinderen en dat Hij voor hen wil zorgen. En toen kreeg ik kippenvel, want onze groep gaf toen een applaus! Deze moeders en kinderen weten en ervaren dat dit waar is.

Na het familieprogramma kregen we een rondleiding door het schip. De staf van OM heeft zich enorm voor ons uitgesloofd, met name om de “rolstoelboys’ ook mee te laten genieten. Kapitein Edison straalt!

Samen met de staf van OM konden we toen gaan genieten van een heerlijke maaltijd in het restaurant. Daar deelden we ook verschillende soorten kinderbijbels uit die het beste aansluiten bij nivo en leeftijd.

Iedereen was enorm dankbaar met deze bijzondere en zeer geslaagde dag!