Afgelopen mei ben ik (Annette) op werkbezoek geweest in het gezinshuis. Ik heb heel veel gedaan, gezien en meegemaakt. Hier is vast een berichtje om in de stemming te komen.
Het eerste deel van de basistraining “kindercoaching” .
5 kinderwerkers namen deel en waren zeer geïnteresseerd in de theorie over de emotionele ontwikkeling van het kind.
Maar ook de casusbesprekingen vond men erg boeiend. De werkers hadden nog maar zo weinig tijd gehad om stil te staan bij ieder kind. Wat een mooie ontdekkingen hebben we gedaan over de relatie tussen denken, voelen en handelen!
De eerste praktijk- opd
racht: “emoties herkennen”.
Wat een lol! De jongens mochten hun lijf op een stuk behang gaan tekenen. Tijdens het omtrekken van elkaars lijf kwamen sommige ledematen wel HEEL erg vreemd op papier.
Daarna kwam de 2e opdracht: …..waar voel je in je lijf: bang/boos/blij/geschrokken/verdriet en zenuwachtig?
Plak de stikker op de juiste plek.
De kinderen konden veel plaatsten aangeven: hoofd (pijn), buik (kriebels of krampen), armen (kippenvel), nek (kloppende ader) benen (wiebelen) handen (zweten of vuisten maken ). Wat gaaf!!
Daarna zijn ze heerlijk gaan beschilderen met de prachtige kle
uren verf die we van onze sponsors hadden gekregen.
Als vervolg op deze praktijkopdracht kwam het team kinderwerkers makkelijker met de kinderen in gesprek over het herkennen van gevoelens en het accepteren ervan. De eerste stap is gezet!
De social worker van het
gezinshuis gaat deze maanden verder werken in een “ik-boekje”. Ieder kind heeft een eigen boekje, dat gaat over : wie ben ik, hoe zie ik eruit, wat vind ik leuk/niet leuk, waar kom ik
vandaan, wat heb ik meegemaakt enz. In dit boekje wordt verder gewerkt over de “emotionele ontwikkeling”.
Ik hoop dat ik in november weer naar Tanzania kan gaan voor de volgende training! Het team en de kinderen kijken er enorm naar uit en het doet hen zo goed! Dankbaar werk hoor!