Afgelopen zondag was het tijd voor een Tanzaniaanse bruioft. Één van de leraren van de training in Morogoro ging trouwen en had mij daarvoor uitgenodigd. Het was heel bijzonder, want ik werd behandeld als eregast. De bruidegom had iemand geregeld die Caroline (Tanzaniaanse vrijwilliger van de NGO) en mij met de auto kwam ophalen, we mochten in de kerk vooraan plaats nemen, na de kerkdienst wenkte de bruidegom me om hen te komen begroeten, we werden uitgenodigd om mee te gaan naar de locatie voor het maken van de bruidsfoto’s, werden in de bruidsauto uitgenodigd, werden tijdens het feest voorgesteld toen de bruidegom al zijn familieleden introduceerde, kregen voorrang bij het opscheppen van het eten en hebben kennis gemaakt met de familie van de bruidegom. Er doorheen sprak de grote dankbaarheid van de bruidegom voor onze komst! Het zorgde bij mij voor gemixte gevoelens. Enerzijds voelde ik me enorm vereerd en was het heel speciaal, anderzijds vond ik het ook lastig dat deze VIP behandeling kwam door het simpele feit dat ik de blanke buitenlander ben (en zijn de andere bruiloftsgasten in mijn ogen eigenlijk ook eregasten!).
Tijdens het feest was er alle ruimte om vreugde en blijdschap te uiten! Eerst kwam de familie van de bruidegom dansend binnen, daarna de familie van de bruid. De bruidegom introduceerde al zijn familieleden, daarna deed de bruid dit voor haar familie. De bruidstaart werd aangesneden en mee gegeven aan beide families en vervolgens werden de cadeaus gegeven. Het viel mij op hoe ook dit bruiloftsfeest echt een groeps gebeuren was. De familie heeft een belangrijke rol en de cadeaus werden ook per groep (familie, vrienden etc) gegeven. Mensen kwamen daarvoor dansend naar voren. Wat kunnen die Tanzanianen goed dansen zeg! Het plezier was aanstekelijk, ik vond het prachtig.
Deze week was de kamer klaar, dus ik ben verhuisd. Het is erg mooi geworden en heerlijk om nu echt een eigen plekje te hebben. We zijn voor de tweede keer naar de Immigratiedienst geweest voor het aanvragen van mijn verblijfsvergunning. Gelukkig hadden we deze keer wél de benodigde papieren en konden we de aanvraag indienen.