Verjaardag

Afgelopen week heb ik mijn verjaardag gevierd. Ik had een taart bij de ‘cakeshop’ besteld en kon zelf kiezen hoe ik hem wilde hebben: kleuren, vorm etc. De taart moest ik alleen wel nog ‘even’ ophalen op de dag zelf. Zo zat ik achterop een motor met een taart op mijn schoot en dan over die hobbelige zandwegen… Een hele ervaring! Gelukkig heeft de taart het overleefd. Het is hier het gebruik dat de jarige kleine stukjes taart op een prikker aan iedereen uitdeelt door het bij diegene in de mond te stoppen.
Gisteren heb ik de kinderen van het gastgezin mee genomen naar een zwembad als verrassing voor mijn verjaardag. Het was een heerlijke en leuke dag met veel waterpret!

Bij het derde bezoek aan de immigratiedienst bleek dat mijn dossier nog op de stapel lag… Ik moest dus later terug komen. Deze week kon ik bij de vierde poging dan eindelijk de betaling doen, daarvoor moesten de Tanzaniaanse shillings worden omgewisseld naar Amerikaanse dollars. We werden van de ene balie naar de andere gestuurd, met tussendoor steeds weer wachttijd. Ik dacht daarmee klaar te zijn, maar moet nu nog weer terug komen over twee weken. Hopelijk is het dan echt de laatste keer! Efficiënt is het niet echt te noemen… Gelukkig zijn we op tijd begonnen, want begint september verloopt mijn visum!

Een minder leuk cultureel aspect is de corruptie en oneerlijke verhoudingen die vandaag de dag nog steeds aanwezig zijn. Zo houdt de (verkeers)politie hier willekeurig auto’s aan die dan ergens een boete voor krijgen. Het gevolg is dat iedereen wat smeergeld betaald om de boete (en rit naar het politiebureau) te kunnen ontlopen. Zo verdient een politieagent een zakcentje bij. Maar zelfs bij medische zorg, kan het nog gaan om het verdienen van geld. In de government hospitals is dit niet het geval, daar zijn er lage prijzen. Maar ik heb begrepen dat je bij een privé kliniek bijvoorbeeld onterecht de diagnose ‘malaria’ kunt krijgen, zodat je medicijnen gaat kopen…